Welcome to Mobilarian Forum - Official Symbianize forum.

[ghghkkl]

Kriiiing! Kriiing!

Iminulat ni Hannah ang kanyang mga mata ngunit napakurap-kurap siya ng masilaw sa liwanag.

Hindi niya sigurado kung nasaan siya. Ngunit nang maalala ang nangyari sa kanya ay agad siyang napabalikwas. Kinapa-kapa niya ang kanyang leeg.

Walang sugat.

Kriiiing! Kriiing!

Napalingon siya sa kanyang kanan at nakita ang telepono.

May tumatawag, naisip niya.

Dahan-dahan niyang nilapitan ang telepono na nakapatong sa isang lamesita ngunit biglang tumigil ito sa pagring. Napatigil din si Hannah sa kanyang kinatatayuan.

A-Ano bang nangyari? Panaginip lang ba iyon?

Tiningnan niya ang orasang bilog na nakasabit sa pader.

Alas tres na ng hapon.

Muli niyang kinapa ang kanyang leeg.

Mukhang panaginip nga lang. Nakatulog pala ako dito sa sofa, hindi ko man lang napansin.

Malakas na napabuntong-hininga si Hannah. Gamit ang kanyang kamay ay pinunasan niya ang mga butil ng pawis sa kanyang noo.

Biglang kumalam ang kanyang sikmura .

Gutom na ko, nasabi niya sa sarili. Teka, hindi pa ba ako nanananghalian?

Nagkibit-balikat na lamang siya at tinungo ang kusina. Naghanap siya ng mailuluto at makakain. Ngunit, nadismaya siya ng makitang walang bigas, o anumang ulam siyang pwedeng lutuin.

“Pambihirang buhay ito,” nasabi niya. “Bibili na nga lang ako sa labas.”

Matapos suklayin ang kanyang maiksing buhok, lumabas si Hannah at ini-lock ang pinto ng kanyang bahay.

Dahil mainit ang sikat ng araw, iilang tao lamang ang nasa labas. May ilan-ilan ding tricycle ang maingay na nagdadaan sa kalsada.

Ano bang bibilhin ko? Yung luto na lang, kaya?

“Ikaw!”

Isang malakas na sigaw ang gumulantang kay Hannah. Nang lumingon siya sa kanyang likuran ay nasindak siya sa kanyang nakita.

Hinahabol siya ng babaeng nakaputi.

(This is an original work by COPRO14. For more stories from this author, please visit LUCIDIRE.COM)

“H-Hindi…”

“Ikaw na naman!” sigaw ng babaeng nakaputi.

“Hindi totoo ito,” sabi ni Hannah. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at kinusut-kusot ang mga ito. Ngunit nang dumilat siya ay naroroon pa rin ang babae.

“H-Hindi!” Mabilis na kumaripas ng takbo si Hannah.

“Papatayin kita! Papatayin kita!” paulit-ulit na sigaw ng babaeng nakaputi.

“T-Tulong! Tulungan ninyo ako!” sigaw ni Hannah. Ngunit para bang walang nakakarinig sa kanya. Ang mga taong nakatambay sa isang tindahan sa di-kalayuan ay patuloy lamang sa paglalaro ng dama. Ang matabang ale naman na may hawak-hawak na payong ay tuluy-tuloy lang sa paglalakad.

“Tulong! Tulo—“

Nadapa si Hannah. Napahiyaw siya sa sakit ng tumama ang kanyang mukha at kumadkad ang kanyang mga braso’t tuhod sa magaspang na semento.

“Hindi ka na makakatakas ngayon!”

Mabilis na tumihaya si Hannah at nakita ang babaeng nakaputi sa kanyang harapan. Hawak-hawak na nito ang kutsilyo at iwinawagayway na parang isang bandila.

“S-Sino ka ba?” tanong ni Hannah ngunit nginitian lamang siya ng babae. “Anong kailangan mo sa’kin? Bakit mo ginagawa ito?”

“Bakit?” Biglang naging seryoso ang mukha ng babae, puno ng galit. “Dahil galit ako sa’yo!”

“G-Galit? Ano namang ginawa ko sa’yo?” naiiyak na tanong ni Hannah.

Muling ngumiti ang babaeng nakaputi at humalakhak. “Kapag wala ka na, magiging normal na ang buhay ko!”

Pagkasabi nito ay sinuggaban ng babae si Hannah at tinadtad ng saksak.

Wala ng nagawa ang dalaga kundi ang maligo sa sariling dugo.

Bakit? Bakit?

Ito tanging tumatakbo sa isipan ni Hannah.

“Uy, yung babae o, may hawak na kutsilyo.”

“Oo nga! Naku, mabuti pa tumawag tayo ng tulong.”

Sa narinig ay parang nanumbalik ang lakas ni Hannah.

Tulong? Tulong! Tulungan ninyo ako.

Hindi pa rin tumitigil ang babaeng nakaputi sa pagsaksak sa kanya. Hindi na niya mabilang kung ilang saksak ba ang tinanggap niya.

Tulungan niyo po ako! sigaw ni Hannah sa kanyang isipan.

Biglang tumigil ang pagsaksak ng babaeng nakaputi.

“O, hawakan mong mabuti. Yung kutsilyo, yung kutsilyo!”

“Nasaan ba ang nanay nito?”

Dahan-dahang iminulat ni Hannah ang kanyang mga mata.

Buhay pa ako?

Sa kanyang harapan ay nakita niya ang ilang lalaki na hawak-hawak ang babaeng nakaputi. Hindi naman tumitigil ang babae sa pagsigaw at pagpupumiglas.

“Papatayin ko siya! Papatayin ko siya!”

Tulungan ninyo ako, tawag ni Hannah sa kanyang isipan. D-Dalhin ninyo ako sa ospital.

Ngunit walang pumapansin sa kanya. Ni wala man lamang tumitingin sa kanya. Ang lahat ng atensyon ng mga tao ay nakatuon sa babaeng nakaputi.

“Anak ko! Nasaan ang anak ko”

Isang matandang babae ang tumakbo at lumuhod sa harapan ng babaeng nakaputi.

“Jessica! Anak ko! Ano bang nangyayari sa iyo? Tigilan mo na ito,” sabi ng matandang babae habang humahagulgol.

“Papatayin ko siya, inay. Papatunayan ko sa iyo na hindi ako baliw!” sagot ng babaeng nakaputi sabay tawa.

“Misis,” sabat ng isang lalaki na may hawak sa isang kamay ng babaeng nakaputi, “mabuti pa ho, ipa-commit niyo na itong anak niyo. Marami na hong mga nagrereklamo. Natatakot. Ngayon nga ho, tingnan niyo may dala-dala pang kutsilyo ‘tong anak niyo. Buti na lang at walang nasaktan.”

Walang nasaktan? gulat na naisip ni Hannah. Ako! Hindi niyo ba ako nakikita?

“Papatayin ko siya, inay! Pangako ko ‘yan!”

“Jessica anak, tigilan mo na ito.”

Ano ba talagang nangyayari!

Muling nilamon ng kadiliman si Hannah.​

part 2 po

 

[mark0715]

Ang sakit na ng paa ko, mahinang sabi ni Hannah. Kanina pa siya nakatayo sa ilalim ng waiting shed, tinatanaw ang kalsadang halos walang sasakyang dumadaan. Muli niyang ipinadyak-padyak ang kanyang mga paa na nakasuot ng high heels na may tatlong pulgada ang taas.

Nag-strike ba ang mga drayber?

Hoy!

Napalingon si Hannah sa kanyang likuran. Sa kabilang kanto ay nakita niya ang isang babaeng nakasuot ng puting duster. Gulu-gulo ang buhok nito na para bang bagong gising. May kapayataan din ang babae, parang nakakatusok ang mga buto sa mga braso kapag iyong hinawakan. Kumakaway ang babae sa kanya.

“Ako ba ang tinatawag nun?” Hindi ito pinansin ni Hannah at muling itinuon ang tingin sa maluwang na kalsada. “Nasaan na ba ang mga jeep?”

“Hoy,” muling sigaw ng babaeng nakaputi mula sa kanyang likuran. Bahagyang ipinihit ni Hannah ang kanyang mga mata at sinilip ang babae mula sa gilid ng kanyang mga mata.

Nagulat siya at napatalikod sa nakita.

Tumatakbo ang babaeng nakaputi patungo sa kanya. Nakataas ang dalawang kamay nito, ang mga daliri ay animong sa mabangis na leon na nakahandang manunggab at mangalmot. Ngunit ang nakapag-paatras at nakapagpatakbo kay Hannah ay ang dalawang mata ng babaeng nakaputi. Dilat na dilat ang mga ito, tila ba galit na galit. Namumula pa ang mga ito at kahit may kalayuan ay kita niya ang mga ugat sa mata nito na para bang tumitibok-tibok pa.

“Halika rito!” tawag ng babaeng nakaputi. “Sabi ng halika rito!”

Walang nagawa si Hannah kundi ang kumaripas ng takbo hangang sa marating ang kanyang bahay. Ni hindi na niya nagawa pang lumingon kung nasusundan pa rin siya ng babae. Basta’t ng makapasok sa bahay at agad niyang isinara at ini-lock ang kahoy na pintuan.

“Diyos ko po! Ano ba yun?” humihingal sa sabi niya. “Baliw ba yun? Bakit ba hinahayaang gumala-gala ang mga ganon? Baka makasakit lang ang mga yun!”

Walang sumagot sa kanya kundi katahimikan.



(This is an original work by COPRO14. For more stories from this author, please visit LUCIDIRE.COM)

###

Sunud-sunod na kahol ng mga aso ang gumising kay Hannah. Matapos mag-inat-inat ay dahan-dahan siyang bumangon at umupo sa kanyang kama. Madilim pa sa labas at tahimik ang buong paligid maliban sa kahol ng mga asong kalye sa labas. Tiningnan niya ang maliit na orasang nakapatong sa lamesa sa tabi ng kanyang kama.

Alas tres pa lang, naisip niya.

Dahil bahagyang nawala ang antok at nakaramdam na rin ng pagkauhaw, tumayo si Hannah at isinuot ang kanyang malambot at mabalahibong tsinelas. Lumabas siya ng kanyang kuwarto at tinungo ang kusina. Binuksan niya ang isang kulay abong refrigerator at kumuha ng isang boteng tubig.

Isang kalabog ang narinig niya mula sa may pintuan.

Ano yun? May tao ba diyan?

Dahan-dahan siyang lumapit sa pintuan at binuksan ang switch ng ilaw. Malamlam na kulay dilay na ilaw na nanggagaling sa isang mumurahing bumbilya ang pumuno sa kanyang maliit na bahay. Hinawi niya ang kurtina at sumilip sa bintana.

Wala naman siyang nakitang tao o anumang bagay na gumagalaw sa labas. Mukhang tulog na tulog pa ang lahat sa oras na ito.

Muli niyang pinatay ang ilaw at bumalik sa kusina. Matapos makainom ng tubig ay ibinalik niya ang boteng hawak-hawak sa refrigerator. Babalik na sana siya sa kanyang kuwarto ng may makita sa gilid ng kanyang mga mata. Para itong isang tao na nakatayo sa may bintana. Nakasuot ito ng kulay puting damit.

Mabilis siyang lumingon, dama ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. Nang makita kung ano ang nakakuha ng kanyang atensyon ay napatawa siya. Ang inakala niyang taong nakaputi ay ang kurtina lamang pala na bahagyang pinasasayaw ng hangin sa labas.

Napabuntong-hininga si Hannah at tinungo na ang kanyang kuwarto. Muli ay humiga siya sa kanyang malambot na kama.

“Anong ginagawa mo rito?”

Nagulantang si Hannah sa narinig at napabalikwas mula sa kinahihigaan. Iginala niya ang tingin sa paligid ngunit wala naman siyang nakita dahil madilim. Hindi sapat ang liwanag na nanggagaling sa buwan na pumapasok sa kanyang bintana.

“Anong ginagawa mo rito?”
Muling narinig ni Hannah ang boses. Sa pakiwari niya ay lalo itong lumakas at para bang punung-puno ng galit.

“S-Sinong nandyan?” tanong ni Hannah. Pilit niyang inilakas ang kanyang boses upang ipakitang hindi siya natatakot ngunit nanginginig naman ang kanyang tinig.

“H-Hindi ako natatakot. T-Tatawag ako ng pulis.”

Iginalang muli ni Hannah ang kanyang mga mata sa buong kuwarto. Kahit madilim ay pilit niyang inaaninag ang bawat sulok ng silid.

“Bakit ka nakahiga sa kama ko?”

Lumingon si Hannah sa may bintana at nahintakutan siya sa kanyang nakita. Ang babaeng nakaputi na kanina ay humahabol sa kanya, ngayon ay nasa loob ng kanyang kuwarto. Kitang-kita niya ang mukha at hitsura ng babae kahit na madilim.

Mahaba ang kulot na buhok ng babae na mukhang ilang araw ng hindi pa nalilinis at nasusuklayan. Ang mga mata naman nito ay nanlilisik, galit na galit. Nakangiti ang babae kaya’t kitang-kita ni Hannah ang mga ngipin nitong bungi-bungi at ang ilan ay nangingitim na sa kabulukan. Ang suot naman nitong damit ay mahaba, parang pantulog, at puting-puti.

Napasigaw si Hannah sa nakita. Ngunit agad din siyang napatahimik ng sunggaban siya ng babae at takpan ang kanyang bibig. Dinaganan pa siya nito kaya’t hindi siya makagalaw.

“Bakit ka nakahiga sa kama ko?” muling tanong ng babae. Mula sa likuran nito ay dumukot siya ng isang bagay. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay hawak-hawak na nito ang isang malaking kutsilyo.

Nanlaki ang mga mata ni Hannah sa nakita. Pinilit niyang pumiglas ngunit dinadaganan ng mga tuhod ng babae ang kanyang mga braso.

“Kailan ka ba mawawala sa buhay ko?” tanong ng babaeng nakaputi sabay tutok ng patalim sa leeg ni Hannah.

Diyos ko po! Tulungan niyo po ako, pagsusumamo ni Hannah na hindi napigilang mapaiyak sa takot.

Biglang sumigaw ang babaeng nakaputi, isang nakapangingilabot na sigaw. Pagkatapos ay itinarak nito ang hawak na patalim sa leeg ni Hannah.

Napapikit si Hannah sa sakit. Ramdam niya ang pagtagas ng kanyang dugo. Ramdam din niya ang biglang panghihina na kanyang katawan.

Diyos ko po!

Ito ang huling mga salita ni Hannah bago siya nilamon ng kadiliman.

Wow good strory

 

[Sarapun02]

Malamig.

Dahan-dahang idinilat ni Hannah ang kanyang mga mata.

Nasaan ako?

Iginala niya ang kanyang mga mata. Nasa isang maliit na silid siya. Ang mga pader ay pulos kulay puti. Nakahiga siya sa isang maliit ngunit malambot na kama. Sa isang pader ay may nakakabit na wall fan at maingay na umiikot-ikot.

O-Ospital ba ito?

Bagamat nanghihina ay pinilit niyang tumayo.

O-Ospital nga! Ospital nga ito. Ligtas ako.

Muli niyang naalala ang mga nangyari. Isang babaeng nakaputi, isang babaeng baliw ang humabol sa kanya at tinadtad siya ng saksak. Biglang nanlaki ang kanyang mga mata.

Agad niyang ininspeksyon ang kanyang katawan. Wala siya ni isa mang sugat.

Ano ito? Panaginip na naman ba iyon? P-Pero, bakit nasa ospital ako.

“Talagang hindi mo ako tatantanan, ano!”

Isang matigas na bagay ang tumama sa kanyang ulo kaya’t muli siyang napahiga. Pagkatapos ay isang mabigat na bagay ang pumatong sa kanya.

Ang babaeng nakaputi.

Inupuan nito ang kanyang tiyan at dinaganan ng mga tuhod nito ang kanyang dalawang braso.

“Ikaw ang sumira ng buhay ko!” sigaw nito sabay sampal kay Hannah.

Napasigaw si Hannah sa sakit at sa pagkagulat. “A-Ano bang ginawa ko sa iyo? Bakit mo ba ako ginaganito?” nagmamakaawang tanong ni Hannah.

Tumawa lang ang babae. “Ang tibay mo rin, ano? Kahit ilang beses kitang patayin, nandiyan ka pa rin palagi. Sabi tuloy nila, baliw daw ako. Na imahinasyon lang kita. Na hindi ka totoo.”

“Nababaliw ka na talaga!” sigaw ni Hannah. Sinubukan niyang kumawala ngunit mabigat ang babae.

Muling humalakhak ang babae. “Ako? Baliw? Paano akong magiging baliw eh, nandito ka nga. Nakikita kita. Nahahawakan.” Mabilis na inilagay ng babae ang kanyang dalawang kamay sa leeg ni Hannah.

“Maawa ka. Hu—“ Hindi na naituloy ni Hannah ang sasabihin ng sakalin siya ng babaeng nakaputi.

“Mamatay ka na! Mamatay ka na! Mamatay ka na! Mamatay ka na! Please!”

(This is an original work by COPRO14 :TROLL:. For more stories from this author, please visit LUCIDIRE.COM)

###

“Edwin, yung patient sa Room 155, si Jessica de los Santos, nagwawala na naman.”

“Ha? Anong ginagawa?”

“Sinasakal yung unan niya tapos nagsisisigaw, ‘Mamatay ka na! Mamatay ka na!’”

“Ah, naku ganun talaga iyon. Titigil din iyon maya-maya.”

“Ganun ba? Nag-aalala lang ako baka kasi maistorbo yung ibang pasyente.”

“O sige. Kapag hindi pa siya tumigil in five minutes, bigyan natin siya ng pampakalma.”

“Okay. Pero, kawawa naman siya, ano.”

“Ganun talaga. Isa siyang babaeng baliw.”​

Baliw nga hahaha

 

[Sarapun02]

Kriiiing! Kriiing!

Iminulat ni Hannah ang kanyang mga mata ngunit napakurap-kurap siya ng masilaw sa liwanag.

Hindi niya sigurado kung nasaan siya. Ngunit nang maalala ang nangyari sa kanya ay agad siyang napabalikwas. Kinapa-kapa niya ang kanyang leeg.

Walang sugat.

Kriiiing! Kriiing!

Napalingon siya sa kanyang kanan at nakita ang telepono.

May tumatawag, naisip niya.

Dahan-dahan niyang nilapitan ang telepono na nakapatong sa isang lamesita ngunit biglang tumigil ito sa pagring. Napatigil din si Hannah sa kanyang kinatatayuan.

A-Ano bang nangyari? Panaginip lang ba iyon?

Tiningnan niya ang orasang bilog na nakasabit sa pader.

Alas tres na ng hapon.

Muli niyang kinapa ang kanyang leeg.

Mukhang panaginip nga lang. Nakatulog pala ako dito sa sofa, hindi ko man lang napansin.

Malakas na napabuntong-hininga si Hannah. Gamit ang kanyang kamay ay pinunasan niya ang mga butil ng pawis sa kanyang noo.

Biglang kumalam ang kanyang sikmura .

Gutom na ko, nasabi niya sa sarili. Teka, hindi pa ba ako nanananghalian?

Nagkibit-balikat na lamang siya at tinungo ang kusina. Naghanap siya ng mailuluto at makakain. Ngunit, nadismaya siya ng makitang walang bigas, o anumang ulam siyang pwedeng lutuin.

“Pambihirang buhay ito,” nasabi niya. “Bibili na nga lang ako sa labas.”

Matapos suklayin ang kanyang maiksing buhok, lumabas si Hannah at ini-lock ang pinto ng kanyang bahay.

Dahil mainit ang sikat ng araw, iilang tao lamang ang nasa labas. May ilan-ilan ding tricycle ang maingay na nagdadaan sa kalsada.

Ano bang bibilhin ko? Yung luto na lang, kaya?

“Ikaw!”

Isang malakas na sigaw ang gumulantang kay Hannah. Nang lumingon siya sa kanyang likuran ay nasindak siya sa kanyang nakita.

Hinahabol siya ng babaeng nakaputi.

(This is an original work by COPRO14. For more stories from this author, please visit LUCIDIRE.COM)

“H-Hindi…”

“Ikaw na naman!” sigaw ng babaeng nakaputi.

“Hindi totoo ito,” sabi ni Hannah. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at kinusut-kusot ang mga ito. Ngunit nang dumilat siya ay naroroon pa rin ang babae.

“H-Hindi!” Mabilis na kumaripas ng takbo si Hannah.

“Papatayin kita! Papatayin kita!” paulit-ulit na sigaw ng babaeng nakaputi.

“T-Tulong! Tulungan ninyo ako!” sigaw ni Hannah. Ngunit para bang walang nakakarinig sa kanya. Ang mga taong nakatambay sa isang tindahan sa di-kalayuan ay patuloy lamang sa paglalaro ng dama. Ang matabang ale naman na may hawak-hawak na payong ay tuluy-tuloy lang sa paglalakad.

“Tulong! Tulo—“

Nadapa si Hannah. Napahiyaw siya sa sakit ng tumama ang kanyang mukha at kumadkad ang kanyang mga braso’t tuhod sa magaspang na semento.

“Hindi ka na makakatakas ngayon!”

Mabilis na tumihaya si Hannah at nakita ang babaeng nakaputi sa kanyang harapan. Hawak-hawak na nito ang kutsilyo at iwinawagayway na parang isang bandila.

“S-Sino ka ba?” tanong ni Hannah ngunit nginitian lamang siya ng babae. “Anong kailangan mo sa’kin? Bakit mo ginagawa ito?”

“Bakit?” Biglang naging seryoso ang mukha ng babae, puno ng galit. “Dahil galit ako sa’yo!”

“G-Galit? Ano namang ginawa ko sa’yo?” naiiyak na tanong ni Hannah.

Muling ngumiti ang babaeng nakaputi at humalakhak. “Kapag wala ka na, magiging normal na ang buhay ko!”

Pagkasabi nito ay sinuggaban ng babae si Hannah at tinadtad ng saksak.

Wala ng nagawa ang dalaga kundi ang maligo sa sariling dugo.

Bakit? Bakit?

Ito tanging tumatakbo sa isipan ni Hannah.

“Uy, yung babae o, may hawak na kutsilyo.”

“Oo nga! Naku, mabuti pa tumawag tayo ng tulong.”

Sa narinig ay parang nanumbalik ang lakas ni Hannah.

Tulong? Tulong! Tulungan ninyo ako.

Hindi pa rin tumitigil ang babaeng nakaputi sa pagsaksak sa kanya. Hindi na niya mabilang kung ilang saksak ba ang tinanggap niya.

Tulungan niyo po ako! sigaw ni Hannah sa kanyang isipan.

Biglang tumigil ang pagsaksak ng babaeng nakaputi.

“O, hawakan mong mabuti. Yung kutsilyo, yung kutsilyo!”

“Nasaan ba ang nanay nito?”

Dahan-dahang iminulat ni Hannah ang kanyang mga mata.

Buhay pa ako?

Sa kanyang harapan ay nakita niya ang ilang lalaki na hawak-hawak ang babaeng nakaputi. Hindi naman tumitigil ang babae sa pagsigaw at pagpupumiglas.

“Papatayin ko siya! Papatayin ko siya!”

Tulungan ninyo ako, tawag ni Hannah sa kanyang isipan. D-Dalhin ninyo ako sa ospital.

Ngunit walang pumapansin sa kanya. Ni wala man lamang tumitingin sa kanya. Ang lahat ng atensyon ng mga tao ay nakatuon sa babaeng nakaputi.

“Anak ko! Nasaan ang anak ko”

Isang matandang babae ang tumakbo at lumuhod sa harapan ng babaeng nakaputi.

“Jessica! Anak ko! Ano bang nangyayari sa iyo? Tigilan mo na ito,” sabi ng matandang babae habang humahagulgol.

“Papatayin ko siya, inay. Papatunayan ko sa iyo na hindi ako baliw!” sagot ng babaeng nakaputi sabay tawa.

“Misis,” sabat ng isang lalaki na may hawak sa isang kamay ng babaeng nakaputi, “mabuti pa ho, ipa-commit niyo na itong anak niyo. Marami na hong mga nagrereklamo. Natatakot. Ngayon nga ho, tingnan niyo may dala-dala pang kutsilyo ‘tong anak niyo. Buti na lang at walang nasaktan.”

Walang nasaktan? gulat na naisip ni Hannah. Ako! Hindi niyo ba ako nakikita?

“Papatayin ko siya, inay! Pangako ko ‘yan!”

“Jessica anak, tigilan mo na ito.”

Ano ba talagang nangyayari!

Muling nilamon ng kadiliman si Hannah.​

Lol jessica

 

[Papironiii]

Wow ty good story po

 

[GCRQ]

Malamig.

Dahan-dahang idinilat ni Hannah ang kanyang mga mata.

Nasaan ako?

Iginala niya ang kanyang mga mata. Nasa isang maliit na silid siya. Ang mga pader ay pulos kulay puti. Nakahiga siya sa isang maliit ngunit malambot na kama. Sa isang pader ay may nakakabit na wall fan at maingay na umiikot-ikot.

O-Ospital ba ito?

Bagamat nanghihina ay pinilit niyang tumayo.

O-Ospital nga! Ospital nga ito. Ligtas ako.

Muli niyang naalala ang mga nangyari. Isang babaeng nakaputi, isang babaeng baliw ang humabol sa kanya at tinadtad siya ng saksak. Biglang nanlaki ang kanyang mga mata.

Agad niyang ininspeksyon ang kanyang katawan. Wala siya ni isa mang sugat.

Ano ito? Panaginip na naman ba iyon? P-Pero, bakit nasa ospital ako.

“Talagang hindi mo ako tatantanan, ano!”

Isang matigas na bagay ang tumama sa kanyang ulo kaya’t muli siyang napahiga. Pagkatapos ay isang mabigat na bagay ang pumatong sa kanya.

Ang babaeng nakaputi.

Inupuan nito ang kanyang tiyan at dinaganan ng mga tuhod nito ang kanyang dalawang braso.

“Ikaw ang sumira ng buhay ko!” sigaw nito sabay sampal kay Hannah.

Napasigaw si Hannah sa sakit at sa pagkagulat. “A-Ano bang ginawa ko sa iyo? Bakit mo ba ako ginaganito?” nagmamakaawang tanong ni Hannah.

Tumawa lang ang babae. “Ang tibay mo rin, ano? Kahit ilang beses kitang patayin, nandiyan ka pa rin palagi. Sabi tuloy nila, baliw daw ako. Na imahinasyon lang kita. Na hindi ka totoo.”

“Nababaliw ka na talaga!” sigaw ni Hannah. Sinubukan niyang kumawala ngunit mabigat ang babae.

Muling humalakhak ang babae. “Ako? Baliw? Paano akong magiging baliw eh, nandito ka nga. Nakikita kita. Nahahawakan.” Mabilis na inilagay ng babae ang kanyang dalawang kamay sa leeg ni Hannah.

“Maawa ka. Hu—“ Hindi na naituloy ni Hannah ang sasabihin ng sakalin siya ng babaeng nakaputi.

“Mamatay ka na! Mamatay ka na! Mamatay ka na! Mamatay ka na! Please!”

(This is an original work by COPRO14 :TROLL:. For more stories from this author, please visit LUCIDIRE.COM)

###

“Edwin, yung patient sa Room 155, si Jessica de los Santos, nagwawala na naman.”

“Ha? Anong ginagawa?”

“Sinasakal yung unan niya tapos nagsisisigaw, ‘Mamatay ka na! Mamatay ka na!’”

“Ah, naku ganun talaga iyon. Titigil din iyon maya-maya.”

“Ganun ba? Nag-aalala lang ako baka kasi maistorbo yung ibang pasyente.”

“O sige. Kapag hindi pa siya tumigil in five minutes, bigyan natin siya ng pampakalma.”

“Okay. Pero, kawawa naman siya, ano.”

“Ganun talaga. Isa siyang babaeng baliw.”​

Galing mo boss

 

[alexiscorbi]

part 2 please

 

[donsss]

good finds